#Κεφάλαιο 3........''Στιγμές ενός ονείρου''!!!

Όταν έχουμε μάθει να παίρνουμε πάντα αυτό που επιθυμούμε,δύσκολα αποδεχόμαστε το όχι. Και όταν ανακαλύψουμε το όχι , τότε συνειδητοποιούμε πως όσα ''ναι'' ακούσαμε στην ζωή μας δεν μοχθήσαμε και πολύ για να τα πάρουμε. Είναι η στιγμή που ανακαλύπτουμε πως εκείνο το ''όχι'' είναι σημαντικότερο και από 100 ''ναι'' , γιατί αν καταφέρουμε να το αποκτήσουμε θα έχει μεγαλύτερη αξία , και θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα ίσως που καταφέραμε ποτέ!




Αύγουστος 2011 

Η ζωή του Αλέξανδρου όταν δεν γύριζε τα μπαρ με γυναίκες είχε να κάνει με δουλειά. Πολλή δουλειά. Το ότι γεννήθηκε σε μία αρκετά εύπορη οικογένεια δεν σήμαινε ότι όλα στην ζωή του θα του παρέχονταν εύκολα. Έπρεπε κάθε μέρα να αποδεικνύει πως αξίζει να έχει μέρος της περιουσίας του.Πως έπρεπε να δουλεύει γι' αυτό. 

Ο πατέρας του δεν μεγάλωσε ποτέ με τέτοιο τρόπο τα παιδιά του έτσι ώστε να νομίζουν πως μπορούν να έχουν τα πάντα χωρίς να μοχθήσουν. Βέβαια δεν είχε την ίδια αντιμετώπιση με την κόρη του, που σαν κορίτσι πίστευε πως δεν θα έπρεπε να έχει τις ίδιες απαιτήσεις από αυτήν χωρίς όμως να θέλει να την κάνει κακομαθημένη. 

Μία συνηθισμένη μέρα στο σπίτι του Αλέξανδρου το κύριο θέμα πάντα ήταν η δουλειά. Στο πρωινό ,στο μεσημεριανό  και σε κάθε σύρραξη της οικογένειας. Η μοναδική που δεν συμμετείχε σε αυτές τις συζητήσεις ήταν η αδερφή του Χριστίνα που πάντα τις θεωρούσε βαρετές , και τα σχέδια για την ζωή της ήταν άλλα. Ασχολούνταν με την ζωγραφική και τα έργα τέχνης και το μόνο που την ενδιέφερε ήταν η γκαλερί της που βρισκόταν σε πολύ γνωστό και κεντρικό σημείο της Αθήνας. Όχι δεν ήταν και τόσο συνεσταλμένη όσο νομίζετε, καθώς το επόμενο μεγάλο της χόμπι ήταν τα ψώνια και οι βόλτες. 

Η μοναδική ημέρα της εβδομάδος η οποία θεωρούνταν πιο χαλαρή όσον αφορά τις δουλειές ήταν η Κυριακή. Βέβαια ο πατέρας δεν έκανε ρεπό ποτέ. Απολάμβαναν τα Κυριακάτικα πρωινά στον κήπο δίπλα στην πισίνα. 
Το σπίτι τους δεν το αποκαλούσες ακριβώς και σπίτι. Είχε 7 υπνοδωμάτια και άλλα τόσα μπάνια περίπου. Το σαλόνι τους ήταν όσο το μέγεθος ενός φυσιολογικού διαμερίσματος και έξω είχαν μια τεράστια έκταση που αποτελούνταν απ' τον κήπο, την πισίνα και τα 4 γκαράζ για τα 4 διαφορετικά αυτοκίνητα τους. 
Εκείνο το Κυριακάτικο πρωινό μιας και δεν υπήρχε δουλειά ο Αλέξανδρος ξύπνησε νωρίς το μεσημέρι με εντελώς διαφορετική διάθεση. 

''Καλημέρα αδελφέ.Ξυπνήσαμε; Το κάψαμε πάλι χτες ε;''
Του λέει η Χριστίνα που εκείνη την στιγμή έμπαινε στην κουζίνα για να πιει ένα ποτήρι νερό.
''Καλημέρα.Δε θα έλεγα ότι το έκαψα χτες, αλλά πέρασα καλά''. 
Της απαντά έχοντας στο πρόσωπο του ένα πονηρό χαμόγελο όλο νόημα.
''Μμμ....ακούγεσαι σαν να σου δώσανε κάποιο έπαθλο''.
''Όχι ακριβώς. Το βρήκα το έπαθλο, απλά δεν το χω πάρει ακόμα''.
''Ωχ κατάλαβα. Άλλη μία γκόμενα που θες να ρίξεις.Σιγά το έπαθλο. Μέχρι το βράδυ στο κρεβάτι σου θα είναι''.
''Δεν είναι αυτό που νομίζεις.Αυτό το έπαθλο είναι πολύ διαφορετικό από τα άλλα''.
''Ναι καλά-καλά. Πάω για βουτιά έλα''. 


Δεν μπορούσε να βγάλει απ το μυαλό του εκείνη την αδέξια ντροπαλή κοπέλα που γνώρισε το χτεσινό βράδυ.Αν και έμπαινε σε άγνωστα μονοπάτια γι' αυτόν εκείνη η κοπέλα είχε καρφωθεί για τα καλά στο μυαλό του.....

Η Μαρία εκείνη την Κυριακάτικη ημέρα ξύπνησε επίσης νωρίς το μεσημέρι ξέγνοιαστη χωρίς έννοιες αφού μπορούσε να απολαύσει την άδεια της. Έπινε τον καφέ της καθισμένη στον καναπέ της όταν την διέκοψε ο χτύπος απ το κουδούνι του σπιτιού της. 
''Η Κατερίνα ; Πως και δεν πήρε τηλέφωνο πριν έρθει;'', σκέφτηκε αφού δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένει κάποιον άλλο. Όταν όμως άνοιξε την πόρτα έκπληκτη αντίκρισε μπροστά της έναν νεαρό με μία τεράστια ανθοδέσμη στα χέρια της. 
''Γεια σας. Η κυρία Μαρία Φωτίου;''
''Μάλιστα εγώ είμαι''.
''Αυτά τα λουλούδια είναι για σας''. 

Σαστισμένη παίρνει την ανθοδέσμη στα χέρια της και κλείνει την πόρτα. 
''Μα ποιος;'' αναρωτήθηκε ψάχνοντας να δει αν έχει κάποια κάρτα. Με το ζόρι κατάφερε να διακρίνει ένα μικρό φακελάκι ανάμεσα απ τα ολόλευκα κρίνα και τα τεράστια άσπρα και κόκκινα τριαντάφυλλα. Προσπαθώντας να ανοίξει τον φάκελο σκέφτηκε πως αυτή η ανθοδέσμη πρέπει να είναι πανάκριβη.

''Ακολούθησα την συμβουλή σου 

και φτιάχνω μόνος μου την μοίρα μου.''

Με έκπληξη κατάλαβε πως τα λουλούδια είχαν σταλεί απ τον Αλέξανδρο και αμέσως έπιασε το τηλέφωνο να ειδοποιήσει την Κατερίνα για να της πει τι είχε συμβεί. 

''Πλάκα μου κάνεις!Σου στείλε λουλούδια;Το μάγεψες το ομορφόπαιδο''
''Ναι καλά.Λογικά αυτά τα κάνει σε όλες για να τις ρίξει'' 
''Εντάξει δεν σου είπα να πέσεις με την μία, αλλά για να σου στείλει λουλούδια πάει να πει ότι ενδιαφέρεται''.
''Ή ότι ακολουθεί τακτική για να με ρίξει''. 
''Ωχ σταμάτα να είσαι τόσο καχύποπτη και μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Δεν κατάλαβα δηλαδή τι σου λείπει; Οι άλλες είναι καλύτερες από σένα;''.
''Μου λείπουν κάτι εκατομμύρια ευρώ, και προφανώς δεν κυκλοφορώ με τσάντες louis vuitton''. 
''Κορίτσι μου γλυκό αυτοί όλα αυτά τα τρώνε στην μάπα κάθε μέρα. Ποιος χέστηκε αν το βρακί σου είναι μάρκα μ' εκαψες;Εσένα δεν σου αρέσει'';
Ενός λεπτού σιγή....Της ήταν δύσκολο να παραδεχτεί πως δεν της ήταν και τελείως αδιάφορος ....και αφού δεν παίρνει απάντηση την ξανά ρωτά...
''Με ακούς καλέ;''
''Ναι σε ακούω''
''Και γιατί δεν απαντάς;Σου αρέσει;''
''Εντάξει δεν είναι άσχημος...''
''Όχι και δεν είναι άσχημος.Είναι τρελό μωρό. Ξέρεις τι γίνεται για την πάρτη του;''
Με το που ακούει η Μαρία αυτή την φράση επανέρχεται στην πραγματικότητα και αλλάζει στιλάκι.
''Δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται για την πάρτη του''. 
''Ναι καλά εντάξει. Θες να πάρω τον Σταύρο να μου δώσει το τηλέφωνο του;Να το πάρεις να το ευχαριστήσεις το παιδί βρε αδερφέ''. 
''Δεν υπάρχει περίπτωση να πάρω να ευχαριστήσω κανέναν''. 
Απαντά με απότομο ύφος.
''Πραγματικά δε σε καταλαβαίνω. Είσαι 1 χρόνο στην Αθήνα και δεν έχεις βγει ούτε με αρσενικό μυρμήγκι .Οκ είναι δικαίωμα σου να θες να γίνεις καλόγρια , αλλά αν θες αυτό μάλλον στο λάθος μέρος έχεις έρθει''. 


Όταν έκλεισαν το τηλέφωνο η Μαρία κοίταξε τα λουλούδια και άρχισε να ψάχνει δοχείο για να τα βάλει μέσα. Δεν ήθελε να το παραδεχτεί αλλά ένιωθε πολύ κολακευμένη από όλο αυτό και το σίγουρο ήταν πως ο Αλέξανδρος δεν της ήταν τελείως αδιάφορος. Απλά για ακόμη μία φορά έπρεπε να παλέψει με τις άμυνες και τους φόβους της. Γνώριζε πως εκείνος ήταν ένας πλούσιος όμορφος νεαρός άντρας και ότι ήταν ένα άγνωστο μονοπάτι γι' αυτήν. Δεν ήθελε να ξανά πληγωθεί .



Ο Αλέξανδρος απ την άλλη πλευρά αν την είχε ψυχολογήσει σωστά γνώριζε εξ' αρχής πως δεν θα πάρει καμία απάντηση για τα λουλούδια που έστειλε αν και το ήλπιζε. Παρόλα αυτά δεν είχε σκοπό να μείνει με τα χέρια σταυρωμένα κι έτσι συνεννοήθηκε με τον φίλο του Σταύρο να κανονίσει έναν καφέ με την Κατερίνα και την Μαρία αλλά τους ζήτησε να μην της πουν ότι θα βρίσκεται και αυτός εκεί γιατί υπήρχε μεγάλο ενδεχόμενο η Μαρία να μη δεχτεί να παρευρεθεί στον καφέ. Η Κατερίνα μόλις άκουσε το σχέδιο του Αλέξανδρου απ' τον Σταύρο δέχτηκε αμέσως να συμμετάσχει σ αυτή την μικρή συνωμοσία. Αν μη τι άλλο αυτό που ήθελε περισσότερο για την φίλη της ήταν αν δεν βρει κάποιον , τουλάχιστον να διασκεδάσει λιγάκι. 

Η Μαρία δέχτηκε την πρόταση για καφέ απ' την Κατερίνα μη γνωρίζοντας ότι δεν θα είναι οι δυο τους. Η αντίδραση της όταν είδε τους δύο νεαρούς να μπαίνουν μέσα στο μαγαζί ήταν η αναμενόμενη.

''Γιατί μου είπες ψέματα; Για ποιο λόγο δεν μου είπες ότι κανόνισες να βγούμε με αυτούς;'' της είπε με πολλά νεύρα.Απ' την άλλη η Κατερίνα αποφάσισε να την απαντήσει πολύ ήρεμα...
''Γιατί γλυκιά μου δεν θα ερχόσουν. Πολύ απλά.Σταμάτα τώρα γιατί έρχονται''. 


Η Κατερίνα όμως δεν της επιφύλασσε μόνο αυτήν την έκπληξη .Είχε σκοπό μετά από κάποια ώρα να βρει μία δικαιολογία και να φύγει με τον Σταύρο για να μπορέσει να τους αφήσει μόνους τους. Γνώριζε πως η Μαρία θα τσατιζόταν πολύ με αυτό , αλλά ήξερε επίσης πως ορισμένες φορές θα έπρεπε να πάρει μερικές πρωτοβουλίες για την φίλη της αν ήθελε κάποια στιγμή να την δει ευτυχισμένη. 

''Ωχ !! Πρέπει να άφησα το μάτι της κουζίνας ανοιχτό!! Πρέπει να πάω λίγο απ το σπίτι να το ελέγξω''. 
Την ίδια στιγμή πετάγεται και ο Σταύρος και της λέει πως θα την συνοδεύσει. Στο άκουσμα αυτών η Μαρία έχει αλλάξει 10 χρώματα. Τι δηλαδή; Τώρα θα έμενε μόνη της με αυτόν; Αλλά δεν μπορούσε να πει και τίποτα μπροστά στους άλλους.

''Γλυκιά μου επιστρέφουμε σε μισή ώρα'', λέει η Κατερίνα απευθυνόμενη στην Μαρία , αλλά η αλήθεια ήταν πως δεν είχαν σκοπό να επιστρέψουν. 


''Σου άρεσαν τα λουλούδια;''
Ηταν η πρώτη κουβέντα που της είπε μόλις έφυγαν οι φίλοι τους. 
''Ναι ήταν πολύ ωραία.Σ ευχαριστώ''. 
''Λοιπόν τι λες; Πως τα πάω με την διαμόρφωση της μοίρας μου''; 

Η Μαρία ένιωθε ότι την είχαν βάλει στον τοίχο και την πυροβολούσαν. Η θερμοκρασία της είχε φτάσει στα επίπεδα πυρετού κι αφού δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση το μόνο που της βγήκε ήταν η επίθεση. 

''Αλέξανδρε τι θες'';;
Εκείνος κατάλαβε το πόσο άβολα ένιωθε εκείνη αλλά δεν τον πείραξε ο τρόπος που του απάντησε και συνέχισε να της μιλάει ήρεμα.
''Τι εννοείς τι θέλω'';
''Αυτό που λέει η λέξη. Τι θες; Γιατί μου έστειλες λουλούδια''; 
''Γιατί θέλω να σε γνωρίσω''. 
''Οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται με ανθοδέσμες'' 
''Το ξέρω γι' αυτό σου ζητάω να πάμε για φαγητό'' 

Η λάθος απάντηση της του έδωσε πάτημα να της ζητήσει να βγουν έξω κι αυτό την έκανε να νιώσει ακόμα πιο άβολα. 

''Όχι''. Απαντά κοφτά εκείνη.
''Τι όχι'';
''Όχι δεν θέλω να πάω για φαγητό μαζί σου''. 
''Ωραία θα ήθελες να μου πεις το γιατί''; 
''Γιατί δε σε γνωρίζω''. 
''Ωραία τότε. Θα καθίσουμε σε αυτό το καφέ όση ώρα χρειάζεται για να με γνωρίσεις και να μου πεις το ναι''. 
Εκείνη έμεινε για ακόμη μια φορά έκπληκτη με την επιμονή του.
''Το θεωρείς παιχνίδι αυτό'';
''Όχι .Απλά εγώ έχω το θάρρος να λέω αυτό που θέλω σε αντίθεση με εσένα.''
''Νομίζεις ότι με ξέρεις'';
''Όχι δεν σε ξέρω αλλά μερικά πράγματα μπορώ να τα καταλαβαίνω. Στην τελική δεν νομίζω ότι θα ήταν τόσο κακό να πάμε για ένα φαγητό. Εσύ γιατί το βρίσκεις τόσο κακό; Δεν είμαι κανένας ψυχάκιας''. 
''Δεν το ξέρω αυτό''.
''Ναι , αλλά πιστεύω πως κάποια πράγματα και συ μπορείς να τα καταλάβεις για τους άλλους. Σου φαίνομαι για ψυχάκιας'';;
Η Μαρία σήκωσε το κεφάλι της τον κοίταξε και δεν κατάφερε να κρύψει το χαμόγελο που πρόβαλε στα χείλη της με αφορμή το τόσο χαλαρό στιλάκι του.
''Όχι δεν πιστεύω ότι είσαι ψυχάκιας''. 
''Ωραία τότε. Το λύσαμε αυτό. Ρώτα με τι άλλο θες να μάθεις για εμένα για να φτάσουμε στο σημείο να θεωρείς ότι με γνωρίζεις''. 
''Δεν έχεις μάθει να σου λένε όχι ε;''
''Η αλήθεια είναι πως ναι. Αλλά στη προκειμένη περίπτωση δεν έχει να κάνει με αυτό.''
''Και με τι έχει να κάνει'';
''Με το ότι πραγματικά μου αρέσεις και θα ήταν μεγάλη μου χαρά να βγεις μαζί μου για φαγητό''. 

Η αφοπλιστική ειλικρίνεια του την άφηνε άναυδη. Παρόλα αυτά η ανασφάλεια της και η καχυποψία της δεν την άφηναν να αντιμετωπίσει τα πράγματα πιο χαλαρά. 

''Το ενδεχόμενο ότι εμένα μπορεί να μη μου αρέσεις το σκέφτηκες; Η είσαι τόσο νάρκισσος που δε σου περνάει απ' το μυαλό;''
''Το σκέφτηκα. Ε και τι έγινε αν δε σου αρέσω; Σε αυτήν την περίπτωση θα αποκτήσεις έναν καλό φίλο.....και γίνομαι πολύ καλός φίλος.Εκτός κι αν εσύ πια είσαι τόσο ακοινώνητη''. 

Η Μαρία κατάλαβε πως το είχε παρακάνει με τις άμυνες της. Ένα μέρος του εαυτού της , της έλεγε εκείνη την στιγμή πως δεν είναι και κάτι κακό να δεχτεί την πρόταση του.Τι το κακό υπήρχε στην τελική το να πάει να φάει με κάποιον; 

''Ωραία''.
''Τι ωραία'';;
''Δέχομαι''.
''Αλήθεια; Με σοκάρεις.Δεν σε είχα ικανή να βγεις για φαγητό με έναν άγνωστο''. 
''Αν θες να κρατήσω την απόφαση μου , καλύτερα σταμάτα να πουλάς πνεύμα''. 
''Καλά -καλά μια κουβέντα είπα.Αύριο είναι καλά;'' 
''Είναι μια χαρά''. Και εκείνη την στιγμή την βλέπει έκπληκτος να σηκώνεται και να τον χαιρετάει.Το μόνο που του βγήκε ήταν νευρικό γέλιο. Είχε καταλάβει πως θα έβρισκε τον μπελά του τελικά με αυτήν την κοπέλα . Παρόλα αυτά δε προσπάθησε να την σταματήσει. 

''Μαρία'' την φωνάζει
''Ορίστε'' 
''Θα περάσω να σε πάρω στις 8.'' 

Εκείνη γύρισε χαμογελώντας και συνέχισε να περπατάει....Κατάλαβε πως δε θα ξέμπλεχνε εύκολα από αυτόν....

συνεχίζεται....