#Κεφάλαιο 4...........''Στιγμές ενός ονείρου''!!!

Η αδράνεια δεν οδηγεί στην επιτυχία. Αυτό πιστεύουν όσοι είναι επιτυχημένοι ή όσοι θέλουν να πετύχουν τον στόχο τους. Κάθε καινούρια μέρα είναι και μία ευκαιρία στο να επαναπροσδιορίσουμε καταστάσεις να αναθεωρήσουμε απόψεις , και να σχεδιάσουμε καλύτερα αυτό που έχουμε στον νου μας να κάνουμε. Το σίγουρο είναι πως όταν θες κάτι , πρέπει να προσπαθείς γι' αυτό , ακόμα κι αν  αυτό το κάτι πάει κόντρα με τον άνεμο. Που ξέρεις ...ίσως στο τέλος καταφέρεις να ''πάρεις'' τον άνεμο με το μέρος σου!




Εκείνη η μέρα ήταν διαφορετική και για τους δύο. Ο Αλέξανδρος τακτοποιούσε τις τελευταίες λεπτομέρειες στο γραφείο έτσι ώστε να είναι απόλυτα ελεύθερος για να οργανώσει ένα τέλειο δείπνο. Η Μαρία απ' την άλλη είχε ήδη μετανιώσει που είχε πει ''ναι'' στην πρόταση του και σκεφτόταν τι δικαιολογία να βρει για να το ακυρώσει. Η αλήθεια ήταν πως της άρεσε πολύ , αλλά η Μαρία με το μόνο πράγμα που πάλευε από τότε που άρχισε να καταλαβαίνει τον εαυτό της ήταν αυτός ακριβώς. 
Η μοναδική που την κρατούσε ακόμα με νύχια και με δόντια για να μην ακυρώσει το ραντεβού ήταν η Κατερίνα που είχε πάει να την βρει στο σπίτι της αμέσως μόλις σχόλασε απ την δουλειά. 

''Πραγματικά δεν σε καταλαβαίνω.Θα έπρεπε αυτή την στιγμή να ψάχνουμε τι θα φορέσεις για το βράδυ και συ προσπαθείς να βρεις λόγους για να ακυρώσεις το ραντεβού. Τι στο καλό τρέχει με σένα; Αν ήσουν και καμιά παρθένα θα το καταλάβαινα''. 
''Κατερίνα σε παρακαλώ. Απλά δεν θέλω να πάω. Είναι λάθος.''
''Γιατί είναι λάθος;; Αφού σου αρέσει.Δεν βγαίνεις με κάποιον που δεν σου αρέσει''.
''Ναι είναι ωραίο παιδί αλλά δεν θέλω να μπλέξω μαζί του. Τι δεν καταλαβαίνεις'';
''Και τότε γιατί του είπες ναι;''
''Γιατί είχα έρθει σε δύσκολη θέση .Ήθελα να τον αποφύγω''. 
''Δεν αποφεύγεις κάποιον κλείνοντας του ραντεβού ξέρεις''.
''Το ξέρω, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.Τώρα όμως μπορώ απλά να στείλω ένα μήνυμα και να το ακυρώσω χωρίς πολλές εξηγήσεις. Γι αυτό βρες μου μια καλή δικαιολογία.''
''Λυπάμαι εγώ δε συμμετάσχω σε αυτό. Στην τελική αν θες δικαιολογία βρες την μόνη σου''.
''Δε συμμετέχεις; Ξέρεις όμως να συμμετέχεις σε συνωμοσίες πίσω από την πλάτη μου και να κανονίζεις ραντεβού''.
''Σιγά την συνωμοσία μωρέ. Στην τελική για σένα το έκανα.Θεωρούσα και ακόμα θεωρώ πως είναι για καλό σου. Και να στο πω κι αλλιώς; Αν δε γουστάρεις να βγεις μαζί του ,πες του το στα ίσια και σταμάτα να ψάχνεις δικαιολογίες.Ποιο είναι το πρόβλημα σου επιτέλους;;''
Η Κατερίνα είναι πλέον αρκετά εκνευρισμένη με την αδικαιολόγητη συμπεριφορά της Μαρίας. 
''Γιατί δεν θέλω να ξανά πληγωθώ.Γιατί δεν το καταλαβαίνεις''; 
''Σε καταλαβαίνω. Κανείς δεν θέλει να πληγωθεί. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί προδικάζεις καταστάσεις. Κοίτα δεν ξέρω τι σου έκανε αυτός ο μαλάκας ο πρώην σου και δεν μιλάς ποτέ γι' αυτόν , αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, και να στο πω και διαφορετικά, το ότι σε πλήγωσε κάποιος τι σημαίνει ότι τελείωσε η ζωή μας; Δε θα ξανά ερωτευθούμε κανέναν; Σύνελθε είσαι 23 χρονών. Σε γουστάρει ένας μεγιστάνας θεός 28 χρονών και συ μου θυμάσαι τα περσινά σταφύλια που είναι και ξινά.Ξεπέρασε το και προχώρα παρακάτω. Αν ήξερα ότι δεν σου αρέσει ο Αλέξανδρος δε θα προσπαθούσα τόσο να σε πείσω  να βγεις μαζί του. Δοκίμασε τον όμως. Βγες ,δες την συμπεριφορά του.Μπορεί να περάσεις καλά. Αν δεν περάσεις καλά μην ξαναβγείς ...Τέλος....!!!!''



Τα λόγια της Κατερίνας την επηρέασαν. Ήξερε ότι έχει δίκιο .Έπρεπε να αρπάξει την ευκαιρία. Στην τελική δεν είχε τίποτα να χάσει. Δεν την πήγαιναν και για σφαγή. Θα έβγαινε για φαγητό με έναν πανέμορφο άντρα. Για ποιο λόγο θα έπρεπε να κάνει πίσω και να αφήσει τις ανασφάλειες της να την παρασύρουν να πάρει πιθανώς μια λάθος απόφαση;

Οι επόμενες ώρες πέρασαν ψάχνοντας τι θα φορέσει και η Κατερίνα προσπαθούσε να της δώσει μερικές συμβουλές για το πως θα συμπεριφερθεί. Προσπαθούσε να την κάνει να καταλάβει πως ήταν μια πανέμορφη κοπέλα που της άξιζαν τα καλύτερα. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως μία τόσο όμορφη κοπέλα σαν και αυτήν δεν είχε καθόλου αυτοπεποίθηση. Τι καταστάσεις μπορούσε να χει περάσει για να έχει τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση; Δεν μπορούσε να ξέρει καθώς η Μαρία σπάνια ανοιγόταν και δεν μπορούσε να γνωρίζει κανείς τι έχει μέσα της.

Η ώρα του δείπνου έφτασε. Από λεπτό σε λεπτό θα ερχόταν ο Αλέξανδρος να την πάρει. Το άγχος την είχε κυριεύσει. Ρωτούσε και ξανά ρωτούσε την Κατερίνα αν είναι όμορφη και κείνη γελούσε γιατί όσο πλησίαζε η ώρα συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο πως έκανε το σωστό που βοήθησε να φέρει αυτούς τους δύο κοντά. Στις 8 ακριβώς κατέβηκαν να τον περιμένουν κάτω μιας και δεν είχαν ανταλλάξει τηλέφωνα για να μπορεί να την ειδοποιήσει ότι έφτασε , και όταν κατέβηκαν εκείνος ήταν ήδη εκεί. 
Εκείνος με το που τις βλέπει κατεβαίνει απ' το αυτοκίνητο με ένα τριαντάφυλλο στο χέρι και πάει προς το μέρος τους. 

''Καλησπέρα σας κυρίες μου.Αν ήξερα Κατερίνα ότι θα είσαι και συ εδώ θα σου έφερνα και εσένα ένα τριαντάφυλλο''. 
''Μην ανησυχείς Αλέξανδρε δεν παρεξηγώ. Να μου προσέχεις την φίλη μου''.
''Να είσαι σίγουρη''  ....και άγγιξε απαλά την πλάτη της Μαρίας για να την οδηγήσει προς το αμάξι. Της άνοιξε την πόρτα και της έκανε νόημα να μπει μέσα λέγοντας της..
''Μην νομίζεις ότι αυτό το κάνω κάθε μέρα για να ρίχνω τις γυναίκες γιατί είμαι σίγουρος ότι αυτό σκέφτεσαι. Το κάνω μόνο σε πολύ ειδικές περιπτώσεις΄΄.

Εκείνη δεν μίλησε.Χαμογέλασε και μπήκε μέσα σκεπτόμενη πως τελικά διάβαζε τις σκέψεις της. 
Καθώς βρίσκονταν στον δρόμο εκείνη δεν μιλούσε καθόλου οπότε εκείνος θα ήταν πάλι αυτός που θα έσπαγε τον πάγο. 

''Δε θα με ρωτήσεις που σε πάω'';
''Γιατί αν σε ρωτούσα θα μου έλεγες''; 
''Χάχα...Προφανώς και όχι...αλλά για να σε βοηθήσω αν ήταν Χειμώνας δε θα μπορούσα να σε πάω''. 
''Μμμ...έχει γρίφους το ραντεβού;'' 
''Μην ανησυχείς όχι για πολύ'' .

Οδήγησε για κανένα μισάωρο μέχρι να φτάσει σε ένα παραλιακό μέρος. Είχε ένα εστιατόριο πάνω από την θάλασσα . Υπήρχαν πολλά τραπέζια ακριβώς δίπλα από την άμμο, όμως μόνο ένα τραπέζι ήταν μόνο του πάνω στην άμμο σχεδόν εκεί που έσκαγε το κύμα. 

''Αυτά νόμιζα ότι γίνονταν μόνο στην ταινίες'' σκέφτηκε καθώς περπατούσαν προς το τραπέζι. Είχε ενθουσιαστεί πολύ αλλά δεν ήθελε να το δείξει. Δεν περίμενε να είναι τόσο ρομαντικός και σίγουρα αυτό δεν της το είχε ξανά κάνει κανείς. Της τραβάει της καρέκλα για να καθίσει κι αυτή συνέχιζε να νομίζει ότι από κάποιο σημείο θα εμφανιστεί κάποια κάμερα που θα τους λέει να χαμογελάσουν. 

''Σου αρέσει εδώ'';
''Είναι τέλεια'' ....απάντησε γρήγορα κι αυθόρμητα. 
''Ξέρεις ...Συνήθως δεν είμαι τόσο ρομαντικός''. 
''Και τι δηλαδή; Σου βγήκε σήμερα;''
''Πολλές φορές δεν μπορείς να φανταστείς τι σκέψεις μπορείς να κάνεις, και που μπορείς να φτάσεις αν σε ενδιαφέρει κάποιος πολύ.''

Το ότι ο Αλέξανδρος ήταν πάντα τόσο άμεσος στις απαντήσεις του και έδειχνε με ευκολία αυτό που ήθελε ήταν κάτι που από την αρχή την έφερνε σε αμηχανία. 

''Θα πιούμε κρασί ή θέλεις κάτι άλλο'';
''Όχι το κρασί είναι μια χαρά , αν και δεν πίνω γενικώς ''.
''Θα το έχω υπόψιν μου αυτό''.


Την περισσότερη ώρα μιλούσε εκείνος. Προσπαθούσε να την κάνει να νιώσει καλά.Εκείνη τον κοιτούσε σαν αποσβολωμένη πολλές φορές. Θαύμαζε τον ενθουσιώδη χαρακτήρα του και τον τρόπο που περιέγραφε τα πράγματα. Στο δεύτερο ποτήρι κρασί παρατήρησε πως τελικά έχει χιούμορ και την έκανε να γελάει. 
''Τελικά δεν περνάω κι άσχημα'' σκέφτηκε και συνέχισε να πίνει απ το ποτήρι της.
Τον άκουγε να της λέει για τα σχέδια του, για την δουλειά και την οικογένεια του. Της είπε για τα μέρη που έχει πάει για αυτά που του αρέσουν κι εκείνη καθόταν και τον άκουγε με προσοχή. Τον παρατηρούσε όσο μιλούσε. Το καθαρό πρόσωπο του, τα καστανά μεγάλα μάτια του, τα καλοφτιαγμένα του μαύρα μαλλιά. Και το χαμόγελο του. Ήταν τόσο όμορφο το χαμόγελο του. 

''Ε!με ακούς ή τα λέω μόνος μου'';
''Φυσικά και σε ακούω!''
''Ξέρεις τι παρατηρώ εδώ και μισή ώρα''; 
''Τι''; 
''Ότι επιτέλους χαμογελάς. Πρέπει να τα καταφέρνω καλά ε; Η το κρασί έκανε την δουλειά του''.
''Χάχα...Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής και οι δυο κάνατε καλά την δουλειά σας''.
''Χάχα.. Ωραία είπες και κάτι καλό επιτέλους. Αν σε πείραξε μην πιεις άλλο.''
''Μην ανησυχείς είμαι μία χαρά''.
''Όλο εγώ μιλάω .Πες μου κάτι και για σένα''. 
''Τι θες να σου πω''; 
''Οτιδήποτε .Θέλω να μάθω για σένα''
''Γιατί''; 
''Για να σε καταλάβω καλύτερα''. 

Να το πάλι. Το φλερτ που έκανε τα μάγουλα της να κοκκινίζουν και το κεφάλι της να χαμηλώνει. Ευτυχώς το κρασί την είχε κάνει λιγότερο ντροπαλή. 

''Όχι -όχι μην χαμηλώνεις το κεφάλι πάλι .Δεν τα λέω αυτά για να κοκκινίζεις. Αν είναι δεν ξαναμιλάω ........Κοίτα θα σου μιλήσω πολύ ειλικρινά. Μου αρέσεις. Μου άρεσες απ' την πρώτη στιγμή που σε είδα. Ξέρω πως δεν έχω το καλύτερο παρελθόν όμως δεν βγήκα μαζί σου για να κερδίσω κάτι από εσένα. Ξέρω ότι δεν με εμπιστεύεσαι αλλά θέλω να με πιστέψεις. Δεν έχω ανάγκη να σε ρίξω στο κρεββάτι μου. Δεν μου λείπει αυτό. Κι αν με ρωτήσεις ...που δεν θα το έκανες γι αυτό το κάνω εγώ για σένα... τι μου αρέσει πιο πολύ σε σένα είναι ότι είσαι διαφορετική από όλες αυτές που ξέρω. Σου μιλάω με το χέρι στην καρδιά.Δεν περιμένω κάτι από εσένα, κι αν μετά από σήμερα δεν θέλεις να με ξαναδείς και πάλι φίλοι δεν τρέχει τίποτα. Ωραία αφού τα είπα μπορείς να φας το γλυκό σου τώρα''. 

Κι όμως μέσα σε μερικά λεπτά είχε απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που είχε μέσα στο μυαλό της. Φαινόταν ειλικρινής αλλά και πάλι μέσα της υπήρχε η σκέψη πως όλη αυτή η δόση ειλικρίνειας είναι μια τακτική που πιθανός ακολουθεί για να γραπώνει τα θύματα του. Αν δεν άφηνε τον εαυτό της ελεύθερο προφανώς και δε θα μάθαινε ποτέ ποια είναι η αλήθεια, παρόλα αυτά όλο αυτό που ζούσε εκείνες τις 2 ώρες που βρίσκονταν εκεί ήταν κάτι που δεν είχε ζήσει ξανά και την έκανε να νιώθει σημαντική. Κανείς μέχρι σήμερα δεν την είχε κάνει να νιώθει έτσι κι αυτό ήταν το πιο ανεκτίμητο γι αυτήν. 

''Δεν μου είπες ...Σου άρεσε το φαγητό''; 
''Ήταν πολύ ωραίο ναι''. 
''Ξέρεις ζορίστηκα λίγο στην αρχή για το που θα έπρεπε να σε πάω για φαγητό. Αυτό το εστιατόριο το έχουν οικογενειακοί φίλοι. Για να είμαι ειλικρινής όλο αυτό το σκηνικό με το τραπέζι πάνω στην άμμο και τα κεριά το είχα δει σε μια ταινία και μου άρεσε.''
''Χάχα... μη νομίζεις και γω μέχρι σήμερα μόνο σε ταινία το είχα δει''. 
''Χαίρομαι πολύ που περνάς καλά. Σε φοβόμουν λίγο στην αρχή έτσι στρίντζω που με έχεις συνηθίσει να είσαι''. 
''Ηηη...Δεν είμαι στρίντζω.''
''Έλα παραδέξου το είσαι λιγάκι. Μου έβγαλες την πίστη μέχρι να σε καταφέρω να σε φέρω για φαγητό''.
''Και είσαι και πολύ τυχερός που δεν το ακύρωσα.Όλο το μεσημέρι έψαχνα δικαιολογία για να μην το κάνω. Η Κατερίνα με κράτησε''.
''Σοβαρά;Και μετά μου λες ότι δεν είσαι στρίντζω. Νομίζω ότι οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Κατερίνα''
''Ναι αυτό είναι αλήθεια''. 
''Λοιπόν έχω μία ιδέα. Δεν το χα προσχεδιασμένο τώρα μου ρθε και θέλω να το προτείνω''
''Τι;''
''Μπαίνουμε για βραδινό μπάνιο'';
''Μα δεν έχουμε φέρει μαγιό.'' 
''Ε και τι έγινε;Θα μπούμε με τα ρούχα'' 

Είχε έναν αυθορμητισμό που θαύμαζε σαν τρελή. Λάτρευε τον τρόπο που απολάμβανε τις στιγμές χωρίς να υπολογίζει πρέπει. Έλεγε και έκανε αυτό που ήθελε. Δεν του άρεσε να προγραμματίζει. Προτιμούσε να γίνουν τα πράγματα όπως έρθουν κι εκείνη την στιγμή του είχε έρθει στο μυαλό βραδινό μπάνιο με τα ρούχα. Τι πιο αυθόρμητο; Δεν ήθελε να δείχνει άλλο σαν να υπολογίζει τα πάντα. Μπορούσε και κείνη να φανεί λίγο αυθόρμητη. Βέβαια βοηθούσαν τα 3 ποτήρια κρασί που είχαν ελαττώσει αρκετά τις αναστολές της. 

''Εντάξει.Μπαίνεις πρώτος'' . 

Αν υπήρχε βραβείο τέλειου ραντεβού η Μαρία σίγουρα θα το είχε δώσει σε εκείνο το βράδυ. Αυτός ο άνθρωπος της έβγαζε ξαφνικά έναν εαυτό που δεν είχε δει ξανά. Ήταν όλα αυτά που ήθελε να είναι. Για πρώτη φορά μετά από 1 χρόνο ένιωθε ξανά ελεύθερη. Όπως τότε στο κατάστρωμα του καραβιού την ώρα που έφευγε για πρώτη φορά απ' το νησί. Για ακόμη μια φορά ένιωθε υπόχρεη απέναντι στην Κατερίνα που την πίεσε να μην ακυρώσει το ραντεβού μαζί του. Τελικά αυτός ο άνθρωπος την είχε βοηθήσει να πάρει τις πιο σημαντικές αποφάσεις της ζωής της. 

Άρχισαν να παίζουν σαν μικρά παιδιά που δεν είχαν ξαναδεί νερό. Ο Αλέξανδρος ένιωθε περήφανος που την είχε κάνει να λυθεί και να περάσει καλά μαζί του. Στα μάτια της έβλεπε όλα αυτά που θα ήθελε να έχει η κοπέλα που θα ήταν δίπλα του. Δεν ήταν δήθεν, δεν την ένοιαζαν τα λούσα, ήταν απλή και του έβγαζε και κείνου την ίδια απλότητα. Καμία γυναίκα που είχε γνωρίσει μέχρι σήμερα δε θα την έκανε ευτυχισμένη το να πέσει με τα ρούχα μέσα στην θάλασσα γιατί το μόνο που θα την ένοιαζε θα ήταν μην καταστρέψει το πανάκριβο φόρεμα της.. Όμως εκείνη δεν την ένοιαζε αν θα χαλούσαν τα μαλλιά της. Ούτε αν θα χαλούσε το μακιγιάζ της.Δεν την ένοιαζε καν αν ήταν πλούσιος ή φτωχός. Ήταν η πρώτη φορά στην ζωή του που δε χρειαζόταν να είναι δήθεν .
Εκείνη η στιγμή ήταν και η πιο αληθινή μέχρι σήμερα και για τους δύο. Δεν τους ένοιαζε το ποιος θα τους δει, αν κάποιος τους σχολιάσει , δεν έβλεπαν καν αν υπήρχε κανείς τριγύρω. Και καθώς την πλησιάζει με φόρα εκείνη νομίζει πως θα την βρέξει και πάλι με νερό. Όμως αυτός την παίρνει στην αγκαλιά του και της δίνει ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα. Πρέπει να έμειναν έτσι για τουλάχιστον 10 λεπτά. Δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από πάνω της, αλλά και κείνη δε μπορούσε να σταματήσει να τον φιλάει. Ξαφνικά δεν υπήρχε καμία σκέψη μέσα στο κεφάλι της.Υπήρχε μόνο η στιγμή και ήθελε να την ζήσει. Αν όπως λένε η ευτυχία βρίσκεται στις στιγμές τότε αυτή είναι μία τέτοια στιγμή. 


Μπήκαν στο αμάξι ξημερώματα μούσκεμα για να την γυρίσει σπίτι. Σε όλη την διαδρομή της κρατούσε το χέρι. Την κοιτούσε και χαμογελούσε.Την καληνύχτισε με ένα φιλί και δεν πήρε και πάλι λεπτό τα μάτια του από πάνω της καθώς εκείνη κατευθυνόταν προς την είσοδο. 

''Μαρία'' της φωνάζει 
Σαν dejavu έμοιαζε η στιγμή μόνο που τώρα οι συνθήκες ήταν διαφορετικές . Εκείνη γύρισε και πάλι να τον κοιτάξει με μάτια που έλαμπαν από ευτυχία.
''Ορίστε'' 
''Σ ευχαριστώ''
''Για ποιο πράγμα''; 
''Που μ' άφησες να την φτιάξω μόνος μου''

Εκείνη θυμόταν την τελευταία του κουβέντα από την προηγούμενη φορά που την είχε γυρίσει σπίτι και ήξερε πολύ καλά τι εννοούσε.... Του χαμογέλασε και έκλεισε πίσω της την πόρτα. 

συνεχίζεται .....