Να θυμηθώ να ζήσω !!

Ξυπνάς στις 7 το πρωί, πηγαίνεις στην δουλειά σου , ίσως να προλάβεις να φας και ένα πρωινό.Περνούν οι ώρες πάνω από χαρτιά, έγγραφα , συζητώντας με πελάτες , κατά τις 12 η ώρα σε πιάνει μία πείνα αλλά δεν προλαβαίνεις να φας διότι πρέπει να τρέξεις επειγόντως γιατί σε κάλεσαν στο τηλέφωνο και σε χρειάζονται. Η ώρα πάει 1:30 και ίσα που προλαβαίνεις να πεταχτείς μέχρι την τράπεζα να δώσεις την δόση του δανείου που είχες πάρει απ' το 2005.Και φεύγοντας από κει έχεις τον νου σου να φας τουλάχιστον ένα σάντουιτς για να σου κόψει την πείνα και να μπορείς να συνεχίσεις την δουλειά σου. 

Η ώρα πάει 4 και ακόμα δεν έχεις τελειώσει με τις δουλειές στο γραφείο, στην οικοδομή ή όπου αλλού δουλεύεις. Σκέφτεσαι πρέπει να δουλέψω άπειρες ώρες για να ζήσω την οικογένεια μου. Μία οικογένεια που αν είσαι τυχερός την βλέπεις αργά το βράδυ που γυρίζεις σπίτι. Αν τύχει και είσαι μόνος έχεις την δικαιολογία ότι σκοτώνεσαι στην δουλειά για να μπορείς να φτιάξεις την ζωή σου όπως θες , και όταν έρθει η ώρα να μπορείς και να κάνεις οικογένεια. 

Έχει πάει 6 σε καλούν εκτάκτως σε μια εξωτερική δουλειά γιατί υπήρξε πρόβλημα. Τρέχεις πάλι να προλάβεις. Την ώρα που έχεις κολλήσει στην κίνηση και τα νεύρα σου έχουν γίνει τσατάλια , χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η κοπέλα σου/γυναίκα σου, που ίσως σε παίρνει γιατί μπορεί κάτι να συμβαίνει ή ίσως γιατί της έλειψες και ήθελε να ακούσει την φωνή σου. Δεν θα μάθεις γιατί δε θα σηκώσεις ποτέ το τηλέφωνο. Είσαι ήδη πνιγμένος και δεν μπορείς τώρα να σαλιαρίζεις. 

Η ώρα φτάνει 8. Επιτέλους έχεις μερικά λεπτά να ηρεμήσεις και παίρνεις πίσω την κοπέλα σου/γυναίκα σου για να δεις τι κάνει αλλά και τι σε ήθελε. Πατάτε κι έναν καβγά γιατί νιώθει ότι την γράφεις και της κλείνεις το τηλέφωνο στα μούτρα .''Έχω τον πόνο μου έχω και σένα'' σκέφτεσαι και ανοίγεις το βιβλίο σου να δεις τι ώρα έχεις το επόμενο σου ραντεβού . 

Η ώρα έχει φτάσει 10 το βράδυ νιώθεις κομμάτια και το μόνο που σκέφτεσαι είναι το κρεβάτι σου. Παρόλα αυτά ξέρεις ότι δεν μπορείς να το έχεις τουλάχιστον για τις επόμενες ώρες γιατί αυτός ο πελάτης τελικά αποδείχτηκε πολύ νευρασθενικός .Κάθεσαι να του εξηγείς το πλάνο σου χωρίς να δείχνει ότι καταλαβαίνει κι ιδιαίτερα. Έχεις χάσει την υπομονή σου αλλά προσπαθείς να το κρύψεις γιατί τον χρειάζεσαι αυτόν τον πελάτη. 

Είναι 12 όταν ανοίγεις επιτέλους την πόρτα του σπιτιού σου για να μπεις μέσα. Αναρωτιέσαι αν μπορείς να φας εκείνο το ωραίο παστίτσιο που μαγείρεψε η γυναίκα σου ή θα κοιμηθείς πάνω απ' το πιάτο. Στην τελική αποφασίζεις να κάνεις ένα μπάνιο και να φας μετά.Καθώς βρίσκεσαι στο τραπέζι ακούς την γυναίκα σου να σου μιλάει για τα προβλήματα του σπιτιού και της σχέσης σας , ενώ εσύ κοιτάς για ακόμη μια φορά το βιβλίο σου για να δεις τι ραντεβού έχεις αύριο. Δείχνεις ότι την ακούς αλλά το μυαλό σου βρίσκεται στο ραντεβού των 5. ''Αυτός ο πελάτης είναι παράξενος πρέπει να του παρουσιάσω κάτι καλό'' σκέφτεσαι. 

Κάπου εκεί ξεκινά ακόμη ένας καβγάς με την γυναίκα σου να σου λέει πως δεν την προσέχεις ποτέ και το μόνο που σε νοιάζει είναι η εργασία σου. Κουρασμένος και ταλαιπωρημένος πετάς απ τα νεύρα σου ότι έχει πάνω στο τραπέζι λέγοντας της πως τρέχεις όλη μέρα για να ζήσετε εσείς και τα παιδιά που τυχόν έχετε. Καταλήγεις να πηγαίνεις μόνος σου στην κρεβατοκάμαρα για να κοιμηθείς. Έχει πάει ήδη 1:30. Έχεις να ξυπνήσεις στις 7 πάλι το επόμενο πρωί και να κάνεις και πάλι τα ίδια πράγματα με σήμερα. Δεν έχεις καταλάβει καν πως πέρασε η ώρα όταν ακούς το ξυπνητήρι δίπλα στ αφτιά σου. Νιώθεις κουρασμένος αλλά σηκώνεσαι και πάλι για να ξεκινήσεις μία μέρα ακριβώς όπως όλες οι άλλες. 

Και συ; Που βρίσκεσαι εσύ; 

Τρέχεις όλη μέρα σαν τον Βέγγο για να κάνεις την ζωή σου καλύτερη. Έχεις κάνει ένα πλάνο στο μυαλό σου για τα επόμενα χρόνια. Έχεις βάλει ένα όριο μέσα σου για το τι θες να καταφέρεις στην ζωή σου. Σ έχει φάει η ρουτίνα η ταλαιπωρία και κάνοντας μακροπρόθεσμα όνειρα έχεις ξεχάσει το βασικότερο πράγμα .

Να ζήσεις! 

Ναι ξέρω όλοι προσπαθούμε για μια καλή ποιότητα ζωής ειδικά τις μέρες που διανύουμε. 'Όμως τι σημασία θα έχει αν διαπιστώσεις μία μέρα πως έφτασες στα 50 σου , αλλά δεν έχεις ζήσει τίποτα; Ωραίο το πρόγραμμα , ωραίες οι δουλειές. Ξέρω τι θα μου πεις.Μα πρέπει να δουλέψω για να ζήσω. Ναι να δουλέψεις για να ζήσεις, αλλά για ποια ζωή μιλάς; Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι αυθόρμητο; Που είπες πως σήμερα θα πάρω ένα ρεπό για μένα. Να γεμίσω τις μπαταρίες μου , να περάσω μερικές στιγμές με τους δικούς μου ανθρώπους.... Πότε ήταν η τελευταία φορά που έπιασες τον εαυτό σου να ΜΗΝ σκέφτεσαι την δουλειά και να απολαμβάνεις λίγο ποιοτικό χρόνο; 

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να δουλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο, αλλά το αύριο θα είναι πάντα αύριο.Δεν πεθαίνει ποτέ και περιμένοντας το κάθε αύριο έχουμε χάσει το σήμερα και δεν το χουμε πάρει χαμπάρι. 

Κι αν τελικά χάσεις ανθρώπους απ' την ζωή σου γιατί κοιτούσες πως θα ζήσετε αύριο χωρίς να κάνεις έστω μια μικρή προσπάθεια να ζήσετε το παρόν , φτάνει και η στιγμή που μία μέρα κάθεσαι μόνος στον καναπέ σου και σκέφτεσαι αυτά που θα μπορούσες να κάνεις για τους άλλους,για να τους κρατήσεις κοντά σου αλλά δεν έκανες γιατί η προτεραιότητα σου ήταν η δουλειά. 

Αλλά άσε τους άλλους. Ας σκεφτούμε μόνο εσένα καθισμένος στο καναπέ σου αναπολώντας το παρελθόν. Αν είσαι απ τους ''τυχερούς'' ίσως έχεις δημιουργήσει μία Α περιουσία αυτά τα 30 χρόνια που δουλεύεις ασταμάτητα αλλά προσπαθείς απεγνωσμένα αυτή την στιγμή να θυμηθείς πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για σένα. Μπορεί να σκέφτεσαι πως σήμερα θες να βγεις λιγάκι έξω να το κάψεις αλλά ήδη είσαι πολύ μεγάλος για κραιπάλες. Όταν μπορούσες να τις κάνεις προτιμούσες την δουλειά σου. 

Οι αρχαίοι έλεγαν ''Παν μέτρον άριστον'' και δεν έβγαλαν απ' έξω την δουλειά από αυτό το ρητό. Όλα στην ζωή μας πρέπει να γίνονται με μέτρο. Σαφώς και θα υπάρχουν φορές που θα δουλέψεις λίγο παραπάνω γιατί έπεσε παραπάνω δουλειά ή γιατί οι υποχρεώσεις είναι μεγαλύτερες. Αλλά μη ξεχνάς να ζεις. Όχι μόνο για να μη χάσεις στιγμές με τους δικούς σου ανθρώπους αλλά και για σένα τον ίδιο. 

Να αγαπάς τον εαυτό σου και να του δίνεις αρκετές ώρες απ' την ζωή σου για να ηρεμεί και να απολαμβάνει όμορφες στιγμές. Το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή μας είναι να μην χάσουμε ανθρώπους που αξίζουν επειδή οι προτεραιότητες μας ήταν άλλες. Να δουλεύεις για να ζεις,κι όχι να ζεις για να δουλεύεις. 

Δεν φταις μόνο εσύ. Η ζωή έγινε δύσκολη το καταλαβαίνω. Αλλά μην ξεχνάς ποτέ να θυμάσαι τον εαυτό σου και τις πραγματικές σου ανάγκες. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από διάφορα πράγματα για να είναι ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος. Είναι η αγάπη, η δουλειά, οι άνθρωποι, και άλλα πολλά. Αν τα φανταστούμε όλα αυτά σαν ένα δοχείο ξέρεις πως για να νιώθεις καλά θα πρέπει να γεμίζεις καθημερινά και το δοχείο της αγάπης και της δουλειάς και της απόλαυσης κλπ... Δεν πρόκειται ποτέ να είσαι καλά γεμίζοντας μόνο ένα δοχείο από όλα αυτά. 

Και τι έγινε αν στα 50 σου έχεις μερικά ευρώ λιγότερα από αυτά που ήθελες; 

Και τι έγινε που δεν είσαι πλούσιος; 

Προτιμώ να είμαι ένας άνθρωπος που βγάζει τόσα όσα χρειάζονται για να ζήσω , να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου και να μου μένουν και κάποια για να μπορώ να απολαμβάνω την ζωή μου. Αλλά ακόμα και να μη μου περισσεύουν δε θα μπορούσα ποτέ να χάσω την λαχτάρα μου να ζω την κάθε στιγμή. Αν δεν μάθεις να αφήνεις τον εαυτό σου και λίγο ελεύθερο θα ξεχάσει να ζεις. 

Να θυμάσαι πάντα πως ότι προβλήματα και να έχεις , όπως και να έρχονται τα πράγματα ...όπως καταγράφεις για να μην ξεχάσεις το κάθε ραντεβού της ημέρας σου , με τον ίδιο τρόπο να καταγράφεις το πιο σημαντικό .....

''Να θυμηθώ να ζήσω''!!!!