Ο πόνος είναι αυτός που μας θυμίζει πως αυτό που χάσαμε μας λείπει.Δεν έχει σημασία πόσο καιρό βρισκόταν στην κατοχή μας.Δεν έχει σημασία αν έμεινε κοντά μας ένα μήνα ή ένα χρόνο.Σημασία έχει τι μας προσέφερε με την παρουσία του. Πως μας έκανε να νιώθουμε...τι συναισθήματα μας έβγαλε.Πολλές φορές δεν λες αιχμηρά λόγια μόνο επειδή μέσα σου πονάς, αλλά γιατί ελπίζεις πως με αυτά σου τα λόγια θα κάνεις έστω και λίγο τον άλλο να νιώσει...πως είναι στ' αλήθεια να πονάς. Ο πόνος για κάτι που χάσαμε έρχεται για να μας υπενθυμίζει να εκτιμούμε τις στιγμές που ήμασταν ευτυχισμένοι. Άλλωστε και ο πόνος και η ευτυχία έχουν ένα κοινό. Και τα δύο μας επιβεβαιώνουν ότι είμαστε ζωντανοί!
Μονόλογος
''Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα διάλεγα να μη σε γνωρίσω. Κι αυτό γιατί με έμαθες πως είναι να σε κάνουν να νιώθεις σημαντική. Μου δάνεισες λίγες στιγμές που σε μένα φάνταζαν αληθινές για σένα όμως ήταν ακόμα ένας ρόλος.
Δεν έχει σημασία πόσο καιρό γνωρίζεις τον άλλο, αλλά πόση ένταση έχουν αυτά που ζεις μαζί του, όσο είστε μαζί.
Μέσα σε ένα μήνα μόνο ,κατάφερα να νιώσω τόσο ευτυχισμένη όσο δεν ένιωσα ποτέ στην ζωή μου. Σε μισώ γιατί με έμαθες να νιώθω κάποια και μέσα σε μια στιγμή με έκανες να είμαι τίποτα. Πιο τίποτα από αυτό που ένιωθα πριν σε γνωρίσω.
Πως εσείς οι άνθρωποι μπορείτε να παίζετε με τις ψυχές των άλλων; Ούτε ο διάβολος δεν έχει τόση δίψα για αυτές.
Έχουν περάσει 2 εβδομάδες απ' την στιγμή που με παρακαλούσες να σε πιστέψω. Να πιστέψω τα ψέματα σου, αλλά από τότε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μα πως είναι δυνατόν να με παρακαλάς την μία, και την άλλη να εξαφανίζεσαι; Τι παιχνίδι ήθελες να παίξεις μαζί μου;
Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δε θα ξανά ασχοληθώ μαζί σου μετά από αυτά που έμαθα, όμως μετά από τόσες προσπάθειες που έκανες για να σε πιστέψω πίστευα ότι θα το έκανες εσύ. Ίσως είναι καλύτερα γιατί με έβγαλες απ' τον κόπο να σε βρίσω, όμως εσύ μπορεί να εξαφανίστηκες αλλά ο πόνος βρίσκεται εδώ, γύρω μου ....μέσα μου...
Χτες έμαθα ότι αρραβωνιάζεσαι . Γέλασα. Μέχρι πριν λίγες μέρες μου έλεγες ότι ήσουν ερωτευμένος μαζί μου και ότι ήθελες να είμαστε μαζί και τώρα αρραβωνιάζεσαι κάποια άλλη.
Από σένα απαλλάχτηκα. Αλλά πως να συγχωρήσω τον εαυτό μου που σε πίστεψε; Πως να απαλλαχτώ από εμένα;
Τι κι αν 2 βδομάδες κλαίω κάθε βράδυ φέρνοντας στο μυαλό μου αυτές τις λιγοστές αλλά ευτυχισμένες στιγμές που ζήσαμε; Μα πως μπορούσε να ήταν ψέμα για σένα; Πως με κοιτούσες στα μάτια και μου έλεγες ότι είσαι ευτυχισμένος; Πως με φιλούσες και μου έλεγες πως είναι η πρώτη φορά που νιώθεις έτσι στην ζωή σου;
Τι είδους καρδιά χτυπάει στα σπλάχνα σας ρε;
Πως μοιράζετε ευτυχία και την παίρνετε πίσω;
Ποιος σας έμαθε να πληγώνεται έτσι τους άλλους;
Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να νιώσω καν ευγνώμων για την ευτυχία που μου χάρισες.Όχι έτσι.Όχι με τόσο ψέμα.
Καταστρέφεται ζωές ανθρώπων χωρίς να νοιάζεστε πως θα μπορέσουν να ζήσουν μετά. Τι πληγές καλούνται να γιατρέψουν. Απλά συνεχίζετε ανενόχλητοι τις ζωές σας και πάτε παρακάτω σαν να μη συνέβη τίποτα.
Ξέρεις όμως κάτι; Μπορεί να κλαίω, μπορεί να πονάω αλλά κάποια στιγμή όλος αυτός ο πόνος θα εξαφανιστεί. Όπως εξαφανίστηκες κι εσύ.
Να ξέρεις δυστυχισμένος δεν είναι αυτός που πονάει , αλλά αυτός που δεν ξέρει να αγαπάει.
Αυτός που δεν μπορεί να νιώσει τίποτα. Πόσο δυστυχής είσαι που μέσα σου ζεις με μια άδεια καρδιά; Πόσο δυστυχής είσαι που δεν μπορείς να νιώσεις την αγάπη; Ούτε καν τον πόνο. Πόσο άδειος παίζει να είσαι;
Δεν είχα σκοπό να πω τίποτα. Δεν είχα σκοπό να σε φέρω στο μυαλό μου ούτε μία φορά ακόμα, γιατί το τίποτα δεν υπάρχει. Γιατί αυτό είσαι ένα τίποτα. Μπορεί εμένα να με έκανες να νιώθω τίποτα αλλά το πραγματικό τίποτα είσαι εσύ. Για όλους τους υπόλοιπους μπορεί να είσαι κάποιος αλλά να θυμάσαι πως για έναν άνθρωπο θα είσαι πάντα ένα τίποτα. Και άνθρωποι σαν και σένα με τόσο ανεπτυγμένο εγώ τους πειράζει περισσότερο να τους θεωρούν τίποτα . Έχετε τον εαυτό σας να σας λέει ότι είστε κάτι για να κρύψετε αυτό το τίποτα που είστε.
Ζείτε μέσα στο ψέμα της ανιαρής ζωής σας. Που προσπαθείτε να την γεμίσετε με υλικά αγαθά για να νιώθετε κάποιοι χωρίς να γνωρίζετε πως αυτά που πραγματικά αξίζουν δεν είναι ούτε ακριβά αλλά ούτε καν αγοράζονται.
Ναι με λυγίζει ο πόνος....
Αλλά με κάνει πιο δυνατή!
Εσένα όμως σε λυγίζει κάτι άλλο. Η αλήθεια. Γι' αυτό έμαθες να ζεις μακρυά από αυτήν.
Εμένα μπορεί λοιπόν να με λυγίζει ο πόνος αλλά θα έρθει η στιγμή που θα φύγει...
Εσύ είσαι βουτηγμένος μέσα στο ψέμα και πάντα αυτό που θα σε λυγίζει θα είναι η αλήθεια. Κι η αλήθεια αυτού που είσαι θα σε κυνηγάει όσο θα ζεις.
Δεν ντρέπομαι λοιπόν για μένα που έμαθα να νιώθω και να πονάω....
Ντρέπομαι όμως που κατάφερα να νιώσω συναισθήματα για ένα άψυχο αντικείμενο.
Και γιατί τα λέω σήμερα όλα αυτά;
Γιατί ήρθε η στιγμή να γνωρίσεις τον εαυτό σου!!
Καλή ζωή..... ''
Μήνυμα εστάλη.......
Παραδόθηκε.....
Διαβάστηκε.......
συνεχίζεται........
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου