#Κεφάλαιο 9.....''Στιγμές ενός ονείρου!!!''

Πολλές φορές αυτοί που πονάνε περισσότερο είναι και αυτοί που δεν το δείχνουν. Αυτοί που κρύβουν τον πόνο τους χαμένοι στην μοναξιά τους.Αυτοί που νιώθουν εγκλωβισμένοι γιατί δεν μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα . Και κρύβουν αυτόν τον πόνο με την σιωπή. Μία σιωπή που αν είχε στόμα θα έβγαζε τις μεγαλύτερες κραυγές. Και τι είναι αυτό που πονάει περισσότερο; Το ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις τις καταστάσεις;'Η γιατί κατάφερες να πληγώσεις εκείνον που πραγματικά νοιάστηκες; 




Εκείνο το βράδυ πίστευε πως ήταν το χειρότερο της ζωής του. Ποτέ κανείς δεν του είχε μιλήσει με αυτόν τον τρόπο. Ούτε και εκείνες οι γυναίκες που απλά περνούσε τα βράδια του μαζί τους και μετά τις παρατούσε. Είχε μείνει να κρατάει το κινητό στα χέρια χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Το χειρότερο απ όλα δεν ήταν τα σκληρά λόγια που του είχε στείλει σε μήνυμα η Μαρία πριν από λίγο , αλλά το ότι ήταν από αυτήν. Ήθελε να της εξηγήσει , αλλά και τι θα μπορούσε να της πει; Εκτός αυτού ήταν σίγουρος πως δεν θα τον άκουγε ...Σκέφτηκε πως είναι άδικο να έχει αυτή την γνώμη για κείνον αλλά προτίμησε να σιωπήσει και να βγει έξω να πνίξει τον πόνο του στο ποτό. 

Ο ένας και μοναδικός κολλητός του ο Σταύρος ήταν αυτός που του κρατούσε συντροφιά και γνώριζε τι πραγματικά του συνέβαινε και τι ένιωθε. Μέσα σε μια ώρα ο Αλέξανδρος είχε κατεβάσει μόνος του ένα ολόκληρο μπουκάλι. Το μόνο που ήθελε ήταν να ξεχάσει. Μα όσο έπινε τόσο θυμόταν περισσότερα.

''Φίλε , πως γίνεται να είμαι έτσι για μια κοπέλα που ήμουν μαζί της μόνο ένα μήνα'' ρώτησε τον Σταύρο τραυλίζοντας..
''Δεν υπάρχουν κανόνες σ αυτά κολλητέ. Δεν είναι όμως μόνο αυτό .Σε πείραξαν κι αυτά που σου είπε...Ετοιμάζεσαι να αρραβωνιαστείς μια γκόμενα που δε γουστάρεις...είναι όλα αυτά μαζί. Δεν μπορώ καν να μπω στη θέση σου. Τι θες να κάνω αδερφέ για να είσαι καλά;Πες μου και θα το κάνω!''
Του απάντησε ο Σταύρος γεμάτος συμπόνια γι' αυτό που τραβούσε ο φίλος του.
''Μείνε εδώ.Αυτό...''

Οι μέρες κυλούσαν και ο Αλέξανδρος απέφευγε αισθητά την Βικτόρια. Έβρισκε συνεχώς δικαιολογίες για να βρίσκεται μακρυά της και δούλευε περισσότερες ώρες για να μπορεί να ξεχνιέται. Όλοι στην οικογένεια είχαν προσέξει την αλλαγή του, αλλά κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τον βοηθήσει. Ήταν υποχρεωμένος να αρραβωνιαστεί κάποια που δεν ήθελε, αλλά ένιωθε την ευθύνη να μείνει δίπλα της για το παιδί που περίμεναν. Πως τα είχε φέρει έτσι η ζωή; Πίστευε ότι τιμωρούνταν για όλα όσα είχε κάνει στο παρελθόν. Ένιωθε μόνος κι αβοήθητος!
Η Χριστίνα ένιωθε πολύ άσχημα για την κακή ψυχολογική κατάσταση του αδερφού της. Η αλήθεια είναι πως αντιπαθούσε πλήρως την Βικτόρια και πάντα μέσα στο μυαλό της ήλπιζε αυτή η εγκυμοσύνη να ήταν ψέμα.

Η Βικτόρια απ' την άλλη πλευρά ενώ είχε καταφέρει το σκοπό της συνέχιζε το έργο της , αλλά έπρεπε να καλύψει τα νώτα της από κάθε πλευρά , καθώς κάποια στιγμή θα φαινόταν ότι δεν είναι έγκυος στ' αλήθεια. Οπότε είχε δύο λύσεις, ή θα προσπαθούσε να μείνει έγκυος ή θα σκηνοθετούσε μια ωραία αποβολή. Καθώς το πρώτο έμοιαζε αδύνατο αφού ο Αλέξανδρος ούτε καν την πλησίαζε θα έπρεπε είτε να θέσει σε εφαρμογή την δεύτερη λύση αλλά αφότου θα τον είχε παντρευτεί. ΄Ή θα έπρεπε να φτάσει τα πράγματα σε ένα ακόμα πιο ακραίο σημείο. Να μείνει έγκυος από κάποιον άλλο. Αν ακόμα και για το δικό της σατανικό μυαλό αυτή η λύση παραήταν παρακινδυνευμένη. 

Όλα κυλούσαν σε γοργούς ρυθμούς και η μέρα του αρραβώνα είχε φτάσει. Οι γονείς της Βικτόριας αλλά και η ίδια ήθελαν να επισπεύσουν τα πράγματα για να αποφύγουν κουτσομπολιά απ' τον περίγυρο τους. Και ενώ εκείνη φρόντιζε με ζήλο την κάθε λεπτομέρεια έτσι ώστε να οργανώσει έναν αρραβώνα που θα μιλούν όλοι γι αυτόν, ο Αλέξανδρος ένιωθε σαν γουρούνι που το πάνε για σφαγή. Δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ στο παρελθόν πως θα ένιωθε έτσι , όπως και δεν πίστευε ποτέ πως θα αναγκαζόταν να κάνει κάτι που δεν το ήθελε καθόλου. Ειδικά να αναγκαστεί να πάρει μια τέτοια απόφαση ζωής με κάποια που απεχθανόταν πραγματικά. 


Συγγενείς και κάποιοι πολύ κοντινοί φίλοι άρχισαν να μαζεύονται από νωρίς στο σπίτι της νύφης. Στο σπίτι του Αλέξανδρου τα κλίμα ήταν περισσότερο σαν να πηγαίνουν σε κηδεία παρά ότι θα πήγαιναν σε χαρά. Στην πραγματικότητα και ο πατέρας Βλαδίμηρος είχε προσέξει την καταθλιπτική συμπεριφορά του γιου του , αλλά από την άλλη πλευρά  ήξερε πως αυτό που πήγαιναν να κάνουν είναι και το ηθικά σωστό, οπότε το μόνο που συμβούλεψε τον γιο του εκείνο το βράδυ ήταν ακριβώς αυτό. Πως κάνει το σωστό. 

Η Χριστίνα αντίθετα με τον πατέρα της δεν ήταν σύμφωνη με ότι συνέβαινε. Ναι μεν θεωρούσε σωστό να αναλάβει ο αδερφός της τις ευθύνες του, αλλά θεωρούσε επίσης και εγωιστικό το ότι ο Αλέξανδρος δεν έφερε καμία ευθύνη πάνω σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως ήταν η ζωή του. Πίστευε πως η Βικτόρια είχε φέρει τα πράγματα σε τέτοιο σημείο να ανακατευτούν οι οικογένειες για να μη μπορεί να κάνει πίσω ο αδερφός της για μια επιλογή που ήταν καθαρά δική της και δεν ζήτησε ούτε καν την γνώμη του για το τι ήθελε ο ίδιος. 

Όταν οι οικογένεια του έφτασαν στο σπίτι των πεθερικών το κλίμα και κυρίως απ' την οικογένεια του Αλέξανδρου ήταν περισσότερο αμήχανο, κάτι που παρατήρησαν οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι. Η Βικτόρια ντυμένη με μία κατακόκκινη τουαλέτα ήθελε περισσότερο να κάνει τον Αλέξανδρο να την προσέξει και να εκτιμήσει αυτό που είχε. Κάτι που φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί. Το μυαλό του ήταν συνεχώς στην Μαρία και κυρίως ένιωθε τόσο εγκλωβισμένος που δεν είχε άλλη λύση απ' το να το ρίξει για ακόμη μια φορά στο ποτό για να μη μπορεί να έχει αίσθηση του τι συνέβαινε γύρω του.

''Φίλε σταμάτα να πίνεις. Δε θα μπορείς να περπατήσεις σε λίγο''
Του ψιθύρισέ ο Στράτος στο αυτί.
''Δεν με νοιάζει τίποτα. Αφού είμαι αναγκασμένος να το κάνω αυτό , θα το κάνω όπως θέλω εγώ''
Του απάντησε εκείνος γεμάτος αγανάκτηση. Την ίδια στιγμή ακούει την φωνή του πεθερού του πίσω του...

''Γιε μου θα πρέπει να συζητήσουμε και το που θα μείνετε τώρα που επισημοποιούμε τα πράγματα''
Του ρθε σκοτοδίνη και μόνο στο άκουσμα αυτής της πρότασης. 
''Θα το συζητήσουμε με την Βικτόρια αυτές τις μέρες κύριε Γεωργίου''
''Από σήμερα μπορείς να με φωνάζεις πατέρα. Γινόμαστε συγγενείς''. 

Oταν η στιγμή του αρραβώνα έφτασε οι πολύ κοντινοί συγγενείς άρχισαν να μοιράζουν τα δώρα τους στο ζευγάρι. Ο Αλέξανδρος ζαλισμένος απ το ποτό είχε ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του ένα μηχανικό χαμόγελο μόνο και μόνο για να μπορέσει να κρύψει την απόγνωση του. Η Βικτόρια ήταν φανερά ευχαριστημένη με αυτό που γινόταν και μάλιστα ήταν αρκετά διαχυτική μαζί του για να δείξει στους γύρω της ότι είναι ένα πολύ ευτυχισμένο ζευγάρι.Μέσα της όμως ήξερε πως έπρεπε να παλέψει αρκετά για να τον κερδίσει. Δεν της ήταν καθόλου δύσκολο να δει πως ότι γίνεται, γίνεται παρά την θέληση του. 

Η βραδιά τελείωσε και όλοι οι καλεσμένοι είχαν αποχωρήσει για το σπίτι τους. Είχαν μείνει μόνο τα μέλη των δύο οικογενειών , και οι δύο πατεράδες συζητούσαν τα σχέδια τους για τον γάμο , αλλά φυσικά και για τις δουλειές τους. 

''Μωρό μου έχω κλείσει μια απίστευτη σουίτα για εμάς''
Είπε η Βικτόρια στον Αλέξανδρο κρατώντας τον σφιχτά απ τον λαιμό. Εκείνος αρκετά μεθυσμένος πλέον ήξερε πως δε θα μπορούσε να την αποφεύγει για πάντα , γι' αυτό της χαμογέλασε σαν να δεχόταν αυτό που του έλεγε. 


Η νύχτα στην σουίτα όμως δεν εξελίχθηκε για την Βικτόρια όπως θα περίμενε. Παρότι έκανε κάθε πιθανή προσπάθεια για να τον πλησιάσει ερωτικά εκείνος την απωθούσε λέγοντας της πως είναι κουρασμένος και νυστάζει, κάτι που την εκνεύρισε αρκετά. 

''Αλέξη κοίτα να σου πω! Ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε, περιμένουμε παιδί , νομίζω ότι πρέπει να μου δείχνεις περισσότερο ενδιαφέρον δεν νομίζεις; Συνεχώς με αποφεύγεις!''
Του είπε με έντονο ύφος!Όμως εκείνου για πρώτη φορά του βγήκε όλη η αγανάκτηση  που είχε και της είπε με περίσσιο θράσος. 
''Επειδή με έχεις πρήξει άκου καλά τι θα σου πω. Ο μόνος λόγος που σε παντρεύομαι είναι γιατί περιμένεις το παιδί μας. Ούτε σε γουστάρω ούτε μου αρέσεις πια. Σε καμία άλλη περίπτωση λοιπόν δεν θα έμπαινα σε αυτή την διαδικασία μαζί σου. Η θα με δεχτείς όπως είμαι ή παράτα με και φύγε. Κάνω το καθήκον μου γιατί είμαι άντρας. Μην περιμένεις όμως κι αγαπούλες. Ξέχασε τα αυτά. Γι αυτό πέσε κοιμήσου και άσε με και μένα να ξεκουραστώ!''

Σίγουρα η Βικτόρια δεν περίμενε αυτή την απάντηση.Καταλάβαινε πως ο αγώνας της ήταν πιο δύσκολος απ' ότι φανταζόταν, αλλά σίγουρα δεν είχε σκοπό να τα παρατήσει. Θα τον έκανε να την ερωτευτεί ξανά. 

Εκείνος γύρισε πλευρό έκλεισε τα μάτια κι άρχισε να φέρνει στον νου του την Μαρία. Στον κόσμο του μυαλού του ήταν μόνο αυτός και εκείνη....Και ήταν το μόνο μέρος που δεν ένιωθε μόνος .....

                         συνεχίζεται .....