Λένε πως δεν υπάρχει τίποτα που να μένει κρυφό υπό τον ήλιο. Πως έρχεται η στιγμή που η αλήθεια έρχεται στο φως όποια και αν είναι αυτή. Ίσως τελικά οι σοφές παροιμίες και τα γνωμικά να κρύβουν μια μεγάλη δόση αλήθειας. Το θέμα είναι όταν έρθει η στιγμή την αλήθειας να ξέρεις πως να την διαχειριστείς , είτε είσαι αυτός που την έκρυβε είτε είσαι αυτός που την έμαθε. Η αλήθεια πολλές φορές κρύβει πόνο μα και ανακούφιση!
Η Μαρία είχε σχεδόν καταφέρει να ξαναμπεί στους ρυθμούς της παλιάς της ζωής. Πριν γνωρίσει τον Αλέξανδρο. Είχε αποβάλει απ το μυαλό της κάθε ανάμνηση από εκείνον , πίστευε πως δεν αξίζει να χαλιέται για κανέναν που της φέρθηκε με τέτοιο τρόπο και το μόνο που την είχε παρηγορήσει ήταν το ότι όλα έγιναν γρήγορα και κατάλαβε σε σύντομο χρονικό διάστημα τι μέρος του λόγου ήταν.
Μέχρι και η Κατερίνα είχε ψυχραθεί με τον Σταύρο για όλη την συμπεριφορά του φίλου του και είχε κόψει κάθε επαφή, παρόλο που ο Σταύρος είχε προσπαθήσει να της μιλήσει κάνα δυο φορές.
Εκείνο το μεσημέρι ήταν σχεδόν σαν όλα τα υπόλοιπα για την Μαρία . Είχε μείνει και πάλι λίγο παραπάνω για να τελειώσει εγκαίρως την δουλειά που της είχε αναθέσει ο προϊστάμενος της και είχε καθυστερήσει να σχολάσει 2 ώρες μετά από την ώρα που θα έπρεπε να είχε φύγει. Όταν πλέον τελείωσε ένιωσε μια ανακούφιση , σκεπτόμενη πως επιτέλους θα πήγαινε σπίτι της.
Ο Αλέξανδρος όταν είχε να κάνει εξωτερικές δουλειές που αφορούσαν την εταιρεία που εργαζόταν η Μαρία, πήγαινε πάντα αφότου είχε σχολάσει εκείνη για να αποφύγει τυχόν συναντήσεις. Δε γινόταν συχνά, αλλά όποτε ήξερε ότι έπρεπε να περάσει από κείνα τα γραφεία, ήξερε τι ώρα έπρεπε να πάει για να μην την πετύχει. Δεν ήξερε τι ακριβώς φοβόταν. Φοβόταν την αντίδραση της; Ή φοβόταν την δική του; Εκείνο όμως το μεσημέρι αφού εκείνη είχε καθυστερήσει να σχολάσει η συνάντηση τους ήταν αναπόφευκτη. Η τουλάχιστον ήταν αναπόφευκτη για τον έναν απ΄τους δύο , αφού την ώρα που εκείνος είχε παρκάρει την είδε να βγαίνει απ την έξοδο.
Κόμπιασε! Δεν βγήκε από το αμάξι , και γλίστρησε ελαφρώς στο κάθισμα του για να μην τον δει. Δε σταμάτησε λεπτό να την κοιτάει. Εκείνη σταμάτησε για λίγο και μιλούσε με έναν συνάδελφο της. ''Είναι τόσο όμορφη'' , σκέφτηκε , και συνέχισε να την παρατηρεί. Τα ξανθιά της μαλλιά αγκάλιαζαν τους ώμους της και καθώς την έβλεπε να χαμογελά η καρδιά τους χτυπούσε ολοένα και περισσότερο. Προς στιγμήν σκέφτηκε να πάει να της μιλήσει , αλλά φοβόταν την αντίδραση της. Δεν είχε το θάρρος. Ήξερε πως όλα είχαν γίνει μαντάρα.Ακόμα και να της μιλούσε τίποτα δε θα μπορούσε να είναι όπως και πριν.Αυτός ήταν και ο λόγος που απλά την κοιτούσε να φεύγει. Όμως αυτή η συνάντηση τον είχε κάνει να συνειδητοποιήσει για ακόμη μία φορά πόσο ερωτευμένος είναι μαζί της.
Ο μοναδικός άνθρωπος που γνώριζε την αλήθεια για την ψεύτικη εγκυμοσύνη της Βικτόριας ήταν η κολλητή της φίλη, Σοφία. Αν και δεν συμφωνούσε μαζί της ήταν πάντα μαζί σε κάθε σκευωρία και ίντριγκα. Ο λόγος που δεν συμφωνούσε δεν ήταν βέβαια ηθικός ,αλλά γιατί φοβόταν ότι θα την καταλάβαιναν αργά ή γρήγορα αν δεν κατάφερνε να μείνει έγκυος στ' αλήθεια.Θεωρούσε πως έπρεπε να το έχει σκηνοθετήσει καλύτερα.
Ο Αλέξανδρος είχε μετακομίσει στο καινούριο σπίτι της Βικτόριας εδώ και μερικές μέρες.Είχε πάει μερικά ρούχα στην ουσία. Το σπίτι αυτό ήταν το γαμήλιο δώρο του πατέρα της για τους μελλόνυμφους. Δεν πατούσε σχεδόν ποτέ τα πόδια του την ημέρα.Πήγαινε μόνο για να κοιμηθεί ,και μάλιστα κοιμόταν στον καναπέ.Κάτι που εξόργιζε την Βικτόρια που δεν είχε καν την αξιοπρέπεια να τελειώσει αυτό το φιάσκο.
Έτσι και εκείνο το βράδυ έπρεπε να κάνει την καρδιά του πέτρα και να γυρίσει και πάλι εκεί.Νωρίς αυτήν την φορά, μιας και οι φίλοι του δεν είχαν όρεξη για έξοδο εκείνο το βράδυ.
''Γύρισες αγάπη μου; Νωρίς σήμερα...πως πήγε η δουλειά''; Του είπε η Βικτόρια έκπληκτη που είχε γυρίσει τόσο νωρίς.
''Ναι δεν είχαμε όρεξη να βγούμε έξω''. της απαντά κοφτά.
''Μόλις έμπαινα να κάνω ένα μπανάκι ,τα λέμε μόλις βγω'', του λέει εκείνη και κλείνεται στο μπάνιο. Θεωρούσε πως ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να τον πλησιάσει μιας και είχε γυρίσει τόσο νωρίς απόψε.
Εκείνος κάθισε στον καναπέ, άνοιξε την τηλεόραση και έβαλε τα πόδια του πάνω στο τραπεζάκι .Άρχισε να αλλάζει κανάλια. Σε τίποτα δεν έβρισκε ενδιαφέρον ,και δεν ήθελε με κανένα τρόπο να βρίσκεται εκεί μέσα. Την ίδια στιγμή είχε μετανιώσει που είχε γυρίσει τόσο νωρίς και θα έπρεπε να την βλέπει , κι έτσι αποφάσισε να φύγει ξανά. Καλύτερα να έκανε όλο το βράδυ βόλτες με το αμάξι παρά να βρισκόταν μόνος μαζί της. Και την στιγμή που κλείνει με το τηλεκοντρόλ την τηλεόραση, ακούει δίπλα του να χτυπάει μήνυμα στο κινητό. Μόνο που δεν ήταν το δικό του κινητό αλλά της Βικτόριας.
Δε συνήθιζε να είναι περίεργος, αλλά κάτι μέσα του , του έλεγε να κοιτάξει αυτό το μήνυμα. Πιάνει το τηλέφωνο στα χέρια του, και ενώ κάνει την κίνηση να πατήσει ανάγνωση, την ίδια στιγμή το αφήνει κάτω σκεπτόμενος πως αυτό που πάει να κάνει είναι μεγάλη κατινιά. Και τι τον ένοιαζε στην τελική ποιος της είχε στείλει μήνυμα;
Σηκώθηκε και άρχισε να κατευθύνεται προς την εξώπορτα όμως και πάλι μέσα του κάτι του έλεγε πως πρέπει να κοιτάξει αυτό το μήνυμα. Στάθηκε για ένα λεπτό και γύρισε το βλέμμα του προς τον καναπέ. Δεν ξέρει ποια δύναμη τον ωθούσε να κάνει κάτι τέτοιο αλλά η επιθυμία να το διαβάσει γινόταν όλο και πιο έντονη. ''Ας είναι'' , σκέφτηκε και κατευθύνθηκε προς το κινητό. Το πιάνει στα χέρια του , και χωρίς κανένα ενδοιασμό αυτή την φορά το ξεκλειδώνει και πατάει ανάγνωση.
''Φίλη βρήκα τρόπο να μείνεις έγκυος και να μη πάρει κανείς χαμπάρι.Πάρε με μόλις το δεις''.
Το μήνυμα ήταν απ την Σοφία την κολλητή της, και στο διάβασμα αυτών των λέξεων ο Αλέξανδρος έκανε μερικά δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει αυτό που μόλις είχε διαβάσει. Όταν άρχισε να καταλαβαίνει το νόημα αυτών , έμεινε άναυδος με αυτό που μόλις είχε ανακαλύψει. Δεν ήξερε αν πρέπει να νιώσει χαρά ή οργή. Το σίγουρο ήταν πως ένιωθε τελείως βλάκας που είχε φάει τόσο παραμύθι.
Την ώρα που η Βικτόρια βγήκε απ το μπάνιο τον βρήκε να κρατάει το κινητό της στα χέρια του. Όταν πρόσεξε το βλέμμα του κατάλαβε ότι κάτι είχε συμβεί ,αλλά δεν ήταν σίγουρη καθώς έσβηνε τα πάντα και δεν κρατούσε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο .
''Τι κάνεις με το κινητό μου;'' του είπε ενοχλημένη
''Ξέρεις; Μόλις σου ήρθε μήνυμα απ την Σοφία.'' της απαντά ήρεμα.Εκείνη σάστισε αλλά προσπάθησε να μη χάσει την ψυχραιμία της.
''Α ναι; Και τι λέει; Φέρε μου να δω'' , και κάνει κίνηση να αρπάξει το κινητό όμως αυτός δεν της το δίνει.
''Θα σου πω εγώ τι λέει. ''
''Από που κι ως που να διαβάσεις δικό μου μήνυμα; Φέρτο εδώ.''
''Δεν κατάλαβες. Το έχω ήδη διαβάσει''
Η Βικτόρια άρχισε να χάνει την γη κάτω απ τα πόδια της .Άρχισαν να περνούν χιλιάδες σκέψεις απ το μυαλό της. Τι μπορεί να είχε διαβάσει;
''Τι εννοείς;'' του απαντά αυτή τη φορά γεμάτη φόβο.
''Εννοώ πως η φίλη σου έχει έναν πολύ καλό τρόπο όπως λέει να μείνεις έγκυος χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι, και να την πάρεις μόλις το δεις. Έχεις να σχολιάσεις κάτι; Γιατί δεν έχω καταλάβει πολύ καλά. Τι εννοεί με το να μείνεις έγκυος. Δεν είσαι'';
Άρχισε να ξεροκαταπίνει και να ψάχνει τρόπους να το μπαλώσει , αλλά δεν μπορούσε να βρει τίποτα. Ξαφνικά το μυαλό της είχε κατεβάσει ρολά και δεν πίστευε ότι μπορούσε να κάνει τίποτα. Απλά τον κοιτούσε απεγνωσμένα.
''Τόσο καιρό λες ψέματα σε όλους μας ότι είσαι έγκυος , μόνο και μόνο για να σε παντρευτώ''; Την ρωτάει φανερά εκνευρισμένος, όμως εκείνη χαμήλωσε το κεφάλι χωρίς να μπορεί να προφέρει λέξη. Όσο όμως εκείνη παρέμενε σιωπηλή τόσο η οργή του μεγάλωνε. Παίρνει φόρα και την σπρώχνει προς τον τοίχο.Είχε χάσει τελείως την ψυχραιμία του και άρχισε να της φωνάζει.
''Απάντησε μου!Τόσο καιρό παίζεις θέατρο;''
Εκείνη άρχισε να κλαίει .Είχε φοβηθεί τόσο πολύ. Πίστευε ότι θα της κάνει κακό. Δεν είχε τρόπο να διαφύγει.
''Πες μου την αλήθεια και δε θα σε πειράξω'' της ξανά λέει όσο μπορούσε πιο ήρεμα...''Μου είπες ψέματα; Δεν είσαι έγκυος'';
Κατάλαβε πως δεν μπορούσε πια να λέει άλλα ψέματα. Ο Αλέξανδρος ήταν εκτός εαυτού και γι αυτόν τον λόγο έπρεπε να πει την αλήθεια.
''Ναι σου είπα ψέματα'' του απαντά και χαμηλώνει το κεφάλι γεμάτη φόβο. Δεν ήξερε τι θα επακολουθήσει.Εκείνος έκπληκτος την αφήνει, και κάνει ένα βήμα πίσω .
''Δεν περίμενα ποτέ ότι θα είσαι τόσο ξεφτιλισμένη που θα έφτανες στο σημείο να πεις ψέματα για κάτι τέτοιο. Και όλο αυτό γιατί; Για να παντρευτούμε;Πόσο ανήθικη είσαι ;''
''Αλέξανδρε να σου εξηγήσω'' ...προσπάθησε να ψελλίσει καθώς έκλαιγε με αναφιλητά.
''Τι να μου εξηγήσεις ρε; Ότι ανακάτεψες οικογένειες σε όλο αυτό μόνο και μόνο για να περάσει το δικό σου; Τι στο διάβολο σκεφτόσουν; Είσαι άρρωστη και θα σου πω το εξής. Δε θα σε χτυπήσω αν και σου αξίζει. Θα φύγω! Αλλά μην τυχόν και με ξανά ενοχλήσεις ποτέ γιατί την επόμενη φορά θα σε σπάσω στο ξύλο.Το κατάλαβες;;;''
''Αλέξανδρε σε παρακαλώ! Σ αγαπάω! Γι αυτό τα έκανα όλα αυτά για να μη σε χάσω. Συγχώρεσε με σε παρακαλώ!''
''Να σε συγχωρέσω; Μη μου ξαναμιλήσεις και μην βρεθείς ποτέ ξανά στο δρόμο μου. ''
''Σε παρακαλώ !Μην πεις τίποτα σε κανέναν. Πες ότι χωρίσαμε. Πες ότι είχα αποβολή. Μην με δώσεις στον πατέρα μου, θα με σκοτώσει.''
''Ξέρεις κάτι; Αν και το αξίζεις να σε κάνω ρόμπα παντού δεν ξέρω τι θα κάνω. Θα το σκεφτώ ανάλογα την διαγωγή σου. Αν δεν με ξανά ενοχλήσεις τότε ίσως και να το κάνω αυτό που λες γιατί είσαι άρρωστη.Σε λυπάμαι πραγματικά. Μη δια νοηθείς και ξανά ασχοληθείς μαζί μου!!''
Όταν έκλεισε την πόρτα πίσω του ήταν γεμάτος οργή. Η Βικτόρια συνέχιζε να κλαίει σαν μωρό συνειδητοποιώντας πλέον πως τον είχε χάσει για πάντα, και την ίδια στιγμή φοβόταν για το ποια θα ήταν η αντίδραση του και αν θα τα έλεγε όλα στην οικογένεια της.
Όταν εκείνος μπήκε στο αμάξι του, έμεινε ακίνητος προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει όλο αυτό που είχε γίνει. Και ξαφνικά εκεί που ήταν οργισμένος, ένα αίσθημα ελευθερίας άρχιζε να τον κατακλύζει. ''Είμαι ελεύθερος'' σκέφτηκε και άρχισε να γελά με όλη την δύναμη της ψυχής του. Έβαλε μπρος το αμάξι του και άρχισε να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. ''Είμαι ελεύθερος'' φώναζε ξανά και ξανά στον εαυτό του για να το πιστέψει. Η χαρά του ήταν απερίγραπτη. Ήταν τόσο μεγάλη που δεν κατάλαβε το πως είχε προλάβει να φτάσει κάτω απ το σπίτι της Μαρίας. Πάρκαρε και έμεινε εκεί σιωπηλός για μερικά λεπτά. Κοίταξε στο μπαλκόνι της μήπως δει κάποιο ίχνος κίνησης από εκείνη. Κατέβασε ξανά το βλέμμα του προσπαθώντας να πάρει θάρρος.Είχε έρθει η στιγμή να πει την αλήθεια. Όλη την αλήθεια.
Προτίμησε να ανεβεί τις σκάλες απ το να πάρει το ασανσέρ. Ήθελε να δώσει κι άλλο χρόνο στον εαυτό του για να πάρει θάρρος να την αντιμετωπίσει. Όταν έφτασε έξω απ την πόρτα της έμεινε και πάλι για μερικά λεπτά χωρίς να κάνει τίποτα. Ήξερε πως η αντίδραση της δεν θα ήταν καλή και γι' αυτό έπρεπε να είναι προετοιμασμένος . Το χέρι του σηκώθηκε δειλά και χτύπησε το κουδούνι της. Δεν υπήρχε γυρισμός πλέον .Έπρεπε να την αντιμετωπίσει . Κάλυψε το ματάκι της πόρτας με το χέρι του για να μη μπορεί εκείνη να τον δει. Του φάνηκε ότι πέρασαν ώρες μέχρι να ανοίξει .
Όταν εκείνη άνοιξε και τον είδε μπροστά της έμειναν και οι δύο να κοιτάνε στα χαμένα χωρίς να μπορούν να μιλήσουν.....
συνεχίζεται ....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου