...''Φίλη, πως μπορώ να τον ξεχάσω'';;

Κάποια φίλη 

μου με ρώτησε κάποια στιγμή <<Φίλη πως μπορώ να τον ξεχάσω>>;;;
Πολύ ωραία ερώτηση . Η πρώτη μου αυθόρμητη απάντηση ήταν <<Οταν το βρεις πες το και σε μένα>> . Οταν είδα όμως ότι περίμενε απεγνωσμένα μία απάντηση είπα να σοβαρευτώ.


''Μην πιέζεις τον εαυτό σου να ξεχάσει''. 
Αστο και θα έρθει... 
Σε έναν χωρισμό ο πόνος είναι αναπόφευκτος. Δεν μπορείς να συνέλθεις απ την μία μέρα στην άλλη εκτός κι αν έκλεισες ραντεβού για λοβοτομή. Τα στάδια ενός χωρισμού είναι συγκεκριμένα και δεν είναι καθόλου κακό να πονάς. Δεν είσαι αναίσθητη. Είσαι άνθρωπος και έχεις αισθήματα.

Θα επιτρέψω στον εαυτό μου και να πέσει , και να κλάψει , και να πιει τον Βόσπορο αν το χει ανάγκη , αλλά δεν θα επιτρέψω να χάσει την αξιοπρέπεια του. Γιατί το πρώτο που πρέπει να καταλάβουμε σε έναν χωρισμό, ειδικά αν δεν έχει προέλθει από μας είναι πως δεν γουστάρει άλλο. Ε ναι ρε φίλε. Ξέρω δε σ αρέσει να τ' ακούς πόσο μάλλον να το πιστεύεις , αλλά είναι η αλήθεια. Οταν ο άλλος γουστάρει δεν φεύγει, εκτός κι αν είναι να πάει στα καράβια. 

Η τακτική στέλνω 108 μηνύματα την ημέρα για να τον παρακαλέσω να μιλήσουμε είναι λάθος. Δεν αποσκοπεί πουθενά και γίνεσαι ρόμπα. Γιατί ακόμα κι αν είναι να τα ξαναβρείτε κάποια στιγμή ,με αυτόν τον τρόπο έχεις χάσει το παιχνίδι εξ αρχής.

Το χειρότερο που μπορείς να ακούσεις όταν είσαι χωρισμένη, και η μόνη σου συντροφιά είναι η softex , είναι να σου πουν, ''ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός'' , και '' θα σου περάσει''... αλλά είναι η αλήθεια. Και ενώ πιστεύεις ότι αυτός ήταν ο ένας και μοναδικός , και δεν πρόκειται να γνωρίσεις ξανά καλύτερο απ' αυτόν αν το σκεφτείς λογικά (δεν μπορείς εκείνη την στιγμή το ξέρω) θα καταλάβεις πως τα ίδια έλεγες όταν χώρισες και απ τον Θρασύβουλα 

Δεν είναι κακό να πονάς. Κι ο πόνος μέσα στην ζωή είναι. Ομως θα σου θυμήσω κάτι που κάτι τέτοιες στιγμές το ξεχνάς. Πως του χρόνου τέτοια μέρα, όλος αυτός ο πόνος δεν θα σημαίνει τίποτα. Θα είσαι ξανά ευτυχισμένη!

S.A.